Trzeci.

                Daniel wstał lekko zmęczony, ale zadowolony. Czekał go trening, na który, o dziwo, miał cholerną ochotę iść. Amelii nie było, ale chyba tego właśnie się spodziewał. Nie liczył na wspólne śniadanie ani na całusa przed wyjściem do pracy. Gdy wszedł do łazienki na jego twarzy zakwitł szeroki uśmiech. Na lustrze było napisane krwiście czerwoną szminką To był zajebisty seks. Jakbyś miał jeszcze kiedyś na taki ochotę, to zadzwoń. Niżej znalazł dopisany kredką do oczu numer. Szybko wpisał go do telefonu i wystukał smsa O tak! Ten seks był naprawdę fantastyczny i na pewno kiedyś zadzwonię. D.

                Trening minął mu zdecydowanie za szybko, bo dawno gra nie sprawiała mu takiej przyjemności.

-Danielowi chyba służy stan kawalerski. Dawno nie grał tak dobrze – komentował Winiar w szatni, a reszta tylko mu potakiwała.

-może, aby to, uczcić zjemy jakiś porządny, zdrowy i niskokaloryczny obiad, jak na sportowców przystało? Zaproponował wspaniałomyślnie Mariusz.

-o tak jestem za! Umieram z głodu – zgodził się z najwyższą przyjemnością Pliński, ale zaraz podejrzliwie dodał – ale wy, szczęśliwi małżonkowie, nie powinniście teraz pędzić na obiadek do swoich ukochanych żon?

-normalnie pewnie powinniśmy, ale Daga i Paulina wybrały się dziś razem na cały dzień do SPA. Także jesteśmy z Mańkiem dziś cały dzień do twojej dyspozycji. Cieszysz się?

-super! W takim razie McDonald’s czy KFC? Uśmiechnął się przekornie środkowy.

-miało być zdrowo, więc KFC – stwierdzili Szampon z Winiarem jednocześnie.

                To był naprawdę fajny dzień. Po „obiedzie” było piwko, trochę boksu i koszykówki w telewizji oraz męskie rozmowy, nie koniecznie te poważne.  Czasem nawet sportowcy powinni sobie pozwolić na odrobinę przyjemności. Daniel doskonale przekonał się o tym nie dawno i spodobało mu się to. W końcu to co nie zawsze jest dobre dla ciała, czasem pomaga duszy.

                Wieczorem Daniel kładł się do łóżka zadowolony i gdy już zasypiał jego błogi spokój zakłócił telefon. Gdy spojrzał na ekran i zobaczył, że dzwoni jego była żona skrzywił się lekko, ale odebrał wiedząc, że nie dzwoniłaby do niego bez powodu.

-tak słucham? Powiedział niechętnie.

-Daniel miałyśmy z Lenką wypadek i leżymy w szpitalu. Jakiś pijany kierowca w nas wjechał i leżymy w szpitalu. Uderzenie było od strony Lenki i ona jest teraz operowana…

-w jakim szpitalu jesteście? Zaraz tam będę.

                Po jego spokoju nie zostało już nawet śladu. Pędem wybiegł z mieszkania, nawet go nie zamykając i popędził do szpitala, łamiąc chyba wszystkie możliwe przepisy ruchu drogowego. W duchu ciągle powtarzał swoją mantrę Lenka, kochanie, wytrzymaj. Tatuś już do ciebie jedzie.

                W szpitalu znalazł się w ekspresowym tempie. Szybko odnalazł oddział, na którym została położona jego żona. Była żona, co prawda, ale teraz to się nie liczyło.

-co z nią? Z jego gardła wydobył się tylko zduszony szept i nie wiedział, czy jego żona usłyszała o co pytał, czy po prostu się tego domyśliła.

-cały czas ją operują. Najbliższe godziny będą decydujące.

-a co z tobą?

-nic poważnego. Kazali mi się trochę uspokoić, dali mi nawet jakieś leki, mam jedynie kilka siniaków, jakieś otarcia i prawdopodobnie złamane żebro.

-będzie dobrze, musi być! Powiedział Daniel głosem przepełnionym obawą ale w miarę stanowczym. Sam chciał w to wierzyć. Ujął dłoń Natalii i spojrzał jej w oczy. W tym momencie nic się nie liczyło. Żadna zdrada, rozwód, czy inna różnica miedzy nimi. Teraz liczyło się tylko to, by ich córeczka była zdrowa. Nic więcej.

***

Bo przecież nie zawsze może być szybko, lekko i przyjemnie. Prawda? Rozdział z dedykacją dla SESJI, która zaczyna mi się w poniedziałek. Będzie hardcore, ale może jakoś dam radę. Dostałam dziś pięknego smsa "Ej słońce damy radę, bo przecież jak nie my, to chyba już nikt :)" i w niego uparcie wierzę. Więc ten rozdział po części też dla mojej M., która i tak przecież tego nie czyta, ale co mi tam :) Dobra koniec tej prywaty, pozdrawiam wszystkich i każdego z osobna. Trzymajcie się i oby do zobaczenia wkrótce, przy okazji niegrzecznego nr 4! Buziaki. A.