Czwarty.

Lence potrzebna była krew. Daniel nie wahał się ani chwili.

-chcę oddać krew dla Lenki. Powiedział wchodząc do pokoju pielęgniarek.

-nie ma problemu. Jaką ma pan grupę krwi?

-AB, o ile dobrze pamiętam Rh+. Proszę moment poczekać, mam przy sobie książeczkę dawcy krwi i tam jest napisane, zaraz sprawdzę. Daniel znalazł swoją książeczkę honorowego dawcy krwi i szybko podał ją pielęgniarce. Ta wzięła od niego książeczkę i zrobiła dziwną minę.

-rzeczywiście AB Rh+. Powiedziała z wahaniem po chwili ciszy. Lenka ma co prawda 0 Rh- ale… ale i tak może pan oddać krew. Powiedziała i spojrzała na niego uważnie. Widziała, że zrozumiał co to oznacza. Na twarzy miał zrezygnowany wyraz twarzy.

-wie pani,nigdy nie byłem jakoś wybitny z biologii, ale coś tam pamiętam. Skoro ja mam grupę AB a Lenka 0, to znaczy, że ja… że nie mogę być… że to niemożliwe abym był jej ojcem. Prawda? Zapytał z bólem.

-niestety. Strasznie mi przykro.

-wie pani co? I tak oddam krew. Pewnie się komuś kiedyś przyda.

                Daniel siedział załamany na korytarzu. Gdy jechał do szpitala myślał, że nie może być już gorzej. Jego ukochana córeczka miała wypadek i jest w ciężkim stanie w szpitalu. Życie zakpiło z niego i pokazało mu, że jednak może. Okazało się, że jego ukochana córeczka tak naprawdę nie jest jego. Mimo, że od urodzenia to on o nią dbał i on ją wychowywał to nie jest jego córeczka. To nie krew z jego krwi, ciało z jego ciała. Czy to zmieniło jego podejście do córeczki? Nie. W końcu to nie jej wina i nadal ją kochał, i zawsze będzie. To jednak zmieniło jego podejście do żony. Diametralnie. Gdy przyjechał do szpitala i zobaczył ją zapłakaną i martwiącą się o dziecko pomyślał, że może mógłby jej wybaczyć, zrobić to dla Lenki. Teraz już tak nie myślał. Czuł się oszukany. Zawaliło mu się życie. Po raz kolejny. Po jego policzku spłynęła jedna łza. Samotna, tak samo jak on.

                Wszedł do sali. Jego była żona leżała na łóżku. Ucieszyła się na jego widok. Daniel był daleki od zadowolenia, szczególnie z powodu spotkania z byłą żoną.

-wiadomo coś więcej niż wcześniej? Zapytała z napięciem.

-i tak, i nie. Odpowiedział smutno Daniel.

-dlaczego jesteś taki tajemniczy. Co z Lenką?

-została przeniesiona na salę pooperacyjną i najbliższe doby będą decydujące, ale to już wiesz. Lekarze są jednak dobrej myśli. Ma silny organizm i na pewno z tego wyjdzie. A co do nowości to dowiedziałem się, że zdradzałaś mnie od początku naszego związku, a Lenka nie jest moją córką. Powiedział to z pozornym spokojem, jednak jego głos nasycony był niewyobrażalnym bólem. Natalia zbladła.

-Daniel to wszystko nie tak. Ja wtedy… zaczęła się tłumaczyć, ale Daniel nie dał jej nic powiedzieć.

-zamilcz. Nie chce nic wiedzieć.

                Daniel usiadł przy łóżku Lenki i ją obserwował. Przecież to jego malutka córeczka. To dla niej zawsze był gotów zrobić wszystko. Czy to, że nie jest jej biologicznym ojcem może to zmienić? Nie. To, że kocha ją ponad wszystko nigdy się nie zmieni. Tego był absolutnie pewien. Jego uczucia w stosunku do niej nie zmieniły się ani odrobinę. Ujął delikatnie jej małą rączkę i pocałował.

-wszystko będzie dobrze kwiatuszku – szepnął czule - jestem przy tobie i nigdy cię nie zostawię. 

***

Witam :) Adrenalina i jej ukochana bezsenność znów coś stworzyły. Nie będę się tu rozpisywać, bo wszystko co chciałam przekazać jest powyżej. A tak swoją drogą to dziękuję wszystkim, którzy to czytają i komentują. To naprawdę miłe.